Zeeuws meisje blikt terug en kijkt vooruit…

2017 was voor velen een bewogen jaar, net als voor mijzelf. Als ik terugblik bedenk ik me dat het kerstdiner in de hemel dit jaar word opgeleukt met heel wat mensen die meer dan een steentje bijdroegen aan onze wereld.

Ereplaatsen aan het diner zijn voorbehouden voor onder andere Jan Kruis, Dick Bruna, Chriet Titulaer, Roger Moore, Sandra Reemer, Frits Bom, Hugh Hefner en Hans Kraay sr. Uiteraard is er een speciale plaats voor nagellakheld Tijn en niet te vergeten Eberhard van de Laan.

Stuk voor stuk prachtmensen die bijna allemaal overleden zijn aan één of andere vreselijke ziekte.

Die hebben gevochten, maar uiteindelijk gewoonweg de energie niet meer hadden en zich moesten overgeven aan het einde.

Daarboven is de tafel rijkelijk gevuld, hier beneden blijft er voor vele mensen voor de eerste keer een stoel leeg. De persoon die erop zou zitten is niet meer. En al leeft hij of zij voort in je hart en herinneringen, lijfelijk zal die persoon er nooit meer bij zijn. Vooral op feestdagen doet dit extra veel verdriet.

En niet alleen maar bij beroemde mensen… want alle mensen die dit jaar overleden zijn en een familie achterlieten, laten een lege stoel achter…

Dan wordt terugblikken ineens een pijnlijk moment, want terugblikken betekend kijken naar het moment dat die dierbare nog wel in je midden was.

Toch kan terugblikken ook positief zijn, want jeetje, wat is er veel gebeurd dit jaar!

Michael van Gerwen wordt 2 keer winnaar in 1 wedstrijd, Christino Ronaldo is voetballer van het jaar, er komen 2 reuzenpanda’s in Nederland wonen, de Nederlandse leeuwinnen winnen het EK en Max Verstappen wint de GP van Maleisië.

Ja, gelukkig ook mooie dingen, al heb ik het idee dat de leuke dingen van afgelopen jaar overgoten werden met een sausje van verdriet. Het natuurgeweld dit jaar was werkelijk ongekend, want behalve de vele stormen en aardbevingen, zijn de bosbranden momenteel zó erg dat velen geëvacueerd moeten worden. Vele mensen en dieren lieten het leven in het natuurgeweld van afgelopen jaar. En dan is er de enorme droogte in Afrika, waar mensen in de verzengende hitte moeten toekomen met 3 liter water per dag. Als ik daaraan denk, breekt mijn hart. Ook voor deze mensen staat de Kerst voor de deur en ze kunnen alleen maar denken aan overleven, wat is het toch vreselijk.

Toch heerst er niet alleen maar ellende ver weg, want in Nederland leven ruim 400.000 kinderen onder de armoedegrens. Kinderen die Sinterklaas en Kerst op tv zien, maar niet persoonlijk zullen ervaren, omdat er simpelweg geen geld is. Geen kerstdiner, geen kadootjes onder de boom. Voor hen zal kerst er eentje zijn als de rest van het jaar.

En dan alle mensen die in de oorlogsgebieden wonen…. Floortje kon veilig wegkomen, maar zoals ze zelf ook zei ging haar hart uit naar de mensen die daar achterblijven.

Ja, geweld heeft veel kapot gemaakt dit jaar. want de vele terroristische aanslagen staan werkelijk als stille getuige op zich dat er heel wat aan de hand is op aarde.

En toch gaan we vol goede moed de decembermaand in en dat moet ook! We mogen ons niet laten leiden door angst, al is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan. Wel is het belangrijk om te beseffen wat je hebt… want al heb je niet dezelfde dure auto als je buurman of de nieuwste Oled tv, je hebt als het goed is een dak boven je hoofd en de mogelijkheid om samen met je dierbaren Kerst te vieren.

Ook voor mij was het terugblikken en vooruitzien.

2017 was om eerlijk te zijn een rot jaar. Door mijn slechte gezondheid kon ik niet meer doen wat ik al jaren met al mijn passie deed… de animatie op een camping in Duitsland. Helaas kom je er dan achter dat het afscheid iets anders verloopt dan je gehoopt had en word je ijskoud aan de kant gezet.

Door mijn gezondheid werd ook de mogelijkheid me afgenomen om vrijwilligerswerk op school te doen. De twee dingen die ik het liefste deed.

Ik moest helaas toegeven aan een scootmobiel, want ondanks dat ik nog maar 45 jaar ben, kan ik gewoonweg bijna niet staan en dus ook bijna niet lopen. En ik werd wekenlang geteisterd door vreselijke aanvallen waardoor ik mijn bed niet eens uit kon. Op bed eten, drinken, gewassen worden en met amper 1 stapje op de postoel. Op zulke momenten voelde ik me letterlijk gevangen in mijn eigen lijf. Gelukkig kwam er eindelijk een diagnose, al realiseerde ik me dat Chronische Lyme niet de eenvoudigste ziekte is om te bestrijden, maar we gaan de strijd wel aan!

Maar naast al deze tegenslagen had 2017 ook heel veel mooie momenten. De liefde van mijn vrienden en familie zorgden ervoor dat ik telkens een beetje kon lachen. Elke dag ben ik weer blij dat ik wakker mag worden. Juist door mijn ziekte heb ik mensen leren kennen die me erg dierbaar zijn geworden en niet meer zou willen missen in mijn kleine cirkeltje.

Het is echt waar, daar waar de ene deur sluit, gaat de andere deur open.

Zeeuws meisje heeft me heel veel plezier gegeven. Alle mensen die meeleefden met mijn strijd tegen het onderwijs en alle lieve berichten als het weer eens even niet ging gaven me letterlijk de kracht om door te gaan en de wetenschap dat ik er niet alleen voor sta. Ik weet dat ik de strijd letterlijk zelf moet leveren, maar met zoveel aanmoediging van de zijlijn is het niet alleen maar een strijd op karakter, want het doorzettingsvermogen krijg ik van jullie!

Ja, ik zal blij zijn als 2017 voorbij is en we in 2018 met een schone lei kunnen beginnen.

Ik ben ervan overtuigd dat het steeds een beetje beter met me zal gaan. En ook al zal het 2 stappen voorwaarts en 1 stap terug zijn, dan nog is het 1 stap voorwaarts. Mijn grootste goede voornemen is om mijn scootmobiel aan de kant te kunnen zetten en weer te voet mijn ding te doen. Maar zolang dat niet het geval is, zal ik proberen te genieten van de reis op zich, want ook daardoor groeit een mens.

Sta even stil en tel je zegeningen. Er zijn mensen die door een ongelukkig moment ineens een niet-aangeboren-hersenafwijking hebben. Abdelhak Nouri is een voorbeeld die we kennen, maar er zijn elk jaar vele mensen die iets soortgelijks meemaken. En uiteraard denken we dat dit ver van ons bed is, maar als het ineens de familie van je beste vriendin treft, komt het akelig dicht bij en tel ik wederom mijn zegeningen.

Mijn lijf laat me structureel in de steek, maar mijn hoofd werkt nog naar behoren. Ik kan zeggen wat ik wil zeggen en in principe bepalen wat ik wil doen.

Mensen.. tel je zegeningen. Neem niets als vanzelfsprekend, maar geniet van elk moment met je gezin of familie. Het mooiste kerstcadeau dat je je dierbaren kunt geven is tijd. Tijd om samen herinneringen te maken en te genieten van het bij elkaar zijn. Want er komt een dag… dan is er ook bij jou een lege stoel. En dan is het te laat voor “had ik maar……”

Ik wens je voor 2018 boven alles veel gezondheid, want als je lijf je in de steek laat heb je maar 1  wens en dat is gezond zijn.

Verder hoop ik dat de nare dingen achter kunnen blijven in 2017 en dat 2018 je mag brengen wat je ervan hoopt. Ik wens voor ieder mens op aarde financiële rust en ook wens ik dat je koelkast nooit leeg zal zijn.

Mijn wens voor 2018 is heel simpel.

Glimlach en help elkaar. Als iemand in nood is, help deze persoon dan, ongeacht religie, huidskleur of afkomst. Als we de decembergedachte gewoon meenemen in 2018, wordt de wereld vanzelf een beetje beter. Het kost je niets om iemand te helpen die het nodig heeft, maar levert je 1 ding op…

Een voldaan gevoel als je gaat slapen en daar gaat het toch eigenlijk om?

Rijkdom zit niet in het bedrag op je rekening, maar om het gevoel dat je diep van binnen voelt op het moment dat je je hoofd op je kussen laat rusten. En ik wens jullie allemaal dat gevoel van rijkdom.

Gelukkig nieuwjaar!

Geschreven door Brigitte.