Nog 2 nachtjes slapen…

Wie is er nu niet groot geworden met dit liedje?

Uit volle borst zongen we tot we er schor van waren. Want sinterklaas mocht ons huisje nu eenmaal niet stilletjes voorbij rijden.

Toch was mijn sint tijd volgens mij veel zorgelozer als menig sint tijd van kindjes vandaag de dag, want daar waar wij keihard zongen dat zijn knecht staat te lachen, mag dat ineens niet meer.

Het is voor een kleine groep medelanders onverteerbaar dat sinterklaas een blanke man is die zwarte knechten heeft. Het zou overkomen als slavernij en de gouden oorbellen en rode lippen zouden dit nog eens sterk benadrukken.

Nog 2 nachtjes slapen en dan komt hij aan. In huize kakelbont was dat steevast het startschot van 6 vreselijke weken. 6 weken zonder structuur, met allerlei spannende activiteiten zowel thuis als op school en met dingen waar je je vinger niet precies op kon leggen als autistisch klein kindje. Daar waar sinterklaas en kerst voor vele kinderen de tijd van het jaar is die tot Pasen mag duren, had ik te maken met kinderen die letterlijk ziek werden van alle spanning die dit met zich meebracht.

Maar als je goed structureert is het heel erg goed te doen. Tot op die ene pakjesavond. Sint had een mammoet skelter op zijn boot meegenomen voor de kindjes omdat ze zo lief waren geweest. Maar ja, die leg je niet op hun schoen. We hadden er een leuk verhaal bij bedacht (laat ik sinterklaas nu net wel helemaal geweldig vinden)

Toen we s ’avonds thuis kwamen van een bezoekje aan oma, was er iets heel geks gebeurd… er lag een deken in de gang en er stonden voetstappen bij, er lag een half leeggegeten zak pepernoten en een pietenveer… rara wie was hier nou toch geweest? Ook lag er een briefje met de tekst, sorry voor de ravage, ik maak het goed met jullie in de garage!

Nou, het verliep iets anders dan wij als scenario bedacht hadden, want zoonlief sloeg volledig in paniek. Piet was hier in huis geweest en nu was hij in de garage, hij had dus de sleutels dus we moesten het huis barricaderen en de politie bellen! Met geen mogelijkheid was zoonlief mee te krijgen naar de garage en hebben we uiteindelijk de skelter maar naar de woonkamer gehaald.

Achteraf zijn zulke verhalen de leukste om te vertellen, maar op het moment zelf is het iets minder grappig zeg maar…

En toen we vroegen waar ie nou zo bang voor was, kregen we te horen…

Wat als ie nou zijn veer mist, dan denkt ie dat ik die gestolen heb!

Ja, sinterklaas was erg leuk toen ze klein waren. De jongste stuiterbal vond de kruidnoten interessanter dan de kadootjes en als je zei, pak maar iets, ging zijn kleine handje weer heel voorzichtig naar een nieuwe kruidnoot.

Ondanks de spannende momenten vonden ze het hopelijk ergens wel leuk, want daar doe je het ten slotte voor.

Zwarte piet kwam langs, deelde kadootjes uit, liet ze wat liedjes zingen en vertrok weer met evenveel bombarie als ie was binnen gekomen. Het maakte die kinderen werkelijk niet uit dat piet zwart was en ondanks dat ie echt de knecht van de sint is, werd er nooit neerbuigend of haatdragend over gedaan.

Totdat… er een aantal jaar geleden een groepje mensen een klankbord wil hebben. (misschien is zondebok een betere woordkeuze) Een groepje mensen die in mijn ogen zeeën van tijd over hebben om zulke onzinnige dingen te bedenken. Ineens word sinterklaas in verband getrokken met de slavernij en de idioterie speelt zo hoog op dat zelfs Amerika zich ermee gaat bemoeien!

Het land verdeelt in 2 kampen. 1 heel groot kamp dat vind dat zwarte piet onze traditie is en zo moet blijven en een klein groepje dat daar heel anders over denkt en vind dat zwarte piet voor altijd moet verdwijnen.

De Hema gaat, zoals met zoveel idiote acties, het eerst overstag en haalt alle zwarte pieten uit de winkels en van de verpakkingen. De discussie laadt elk jaar weer hoog op en er worden zelfs rechtszaken aangespannen om maar in het gelijk gesteld te worden over vermeende slavernij overeenkomst. Ik ben inmiddels volwassen en krijg alle idioterie mee en heb er werkelijk geen woorden voor.

Het blijkt echter een probleem van volwassenen te zijn, want het maakt de kinderen werkelijk niet uit welke kleur piet heeft, als ie maar  langskomt met kadootjes en snoepgoed. Ja, kinderen zijn nu eenmaal veel flexibeler en minder halsstarrig als volwassenen.

Inmiddels gaat de idioterie nog verder. Want de vader van pipi langkous, die negerkoning is, mag niet meer zo genoemd worden in de nieuwste oplagen en ook jip en janneke hebben een waarschuwing gehad.

Wat had ik een leuke jeugd…

Ik voelde me altijd al een soort pipi langkous en droomde ervan een schatrijke vader te hebben die negerkoning is. Die me mee neemt als blond meisje naar allemaal zwarte kindjes in rieten rokjes.

Jip en janneke heb ik letterlijk tot op de draad versleten en later had ik er zelfs cassettebandjes van, hoe luxe was dat! Jodekoeken, negerzoenen, blanke vla… allemaal onderdeeltjes uit mijn cognitief geheugen die maakten dat mijn jeugd zo leuk was als hij was.

Tegenover ons woonden 2 Turkse gezinnen. Dat waren niet “de kopdoekjes”, maar gewoon Meriam en Haticha met hun familie, waar ik graag kwam. Vooral als moeder begon met het bakken van Turkse pizza’s. De deur bij hen stond altijd voor ons open en andersom net zo.

Vroeger werd je niet in hokjes gestopt, je was gewoon een onderdeel van een multiculturele maatschappij. Helaas is die mooie tijd voorgoed verdwenen. Want het maakt tegenwoordig niet uit wat je bent, in een hokje passen zal je! En dus hebben we miljoenen hokjes.

Zwarte piet voorstanders

Zwarte piet haters

Blanken

Zwarten

Gehandicapten

Autisten

Gender neutralen en ga zo maar door…

De hokjes worden in mijn ogen steeds explicieter, waardoor het doek van een multiculturele samenleving hard dreigt te vallen en er aan de horizon een hokjescultuur opdoemt.

Nog 2 nachtjes slapen…

Geef je kind een mooie decembermaand. Hij of zij zit niet te wachten op jouw frustraties over roze en gele pieten. Het allermooiste van een herinnering is het moment dat deze gemaakt word..

En jij kunt de herinneringen van je kinderen maken of breken.

De maatschappij…dat zijn wij!

Fijne feestdagen…