Als je als rasecht Zeeuws meisje te horen krijgt dat 1 op de 9 kinderen opgroeien in armoede en dit in de grote steden zelfs oploopt tot 1 op de 4 kinderen, kan ik niet maar gewoon mijn hoofd wegdraaien en doen alsof het niet bestaat.
Ik zal eerst een boekje open doen over mezelf…
Ik weet wat het is om in armoede te moeten leven. Met mijn zussen kwam ik samen met mijn moeder in Terneuzen wonen toen ik net 2 jaartjes oud was. Mijn zussen zijn 6 en 8 jaar ouder dan mij. Mijn moeder had letterlijk geen cent om aan haar kont te krauwen, zoals we dat in het Zeeuws zo mooi zeggen.
Het grote voordeel voor mij was dat ik nog heel klein was en dus zelf weinig bewust mee kreeg van dit gebeuren. Mijn zus moest wel eens lege flessen gaan zoeken onder aan de flat, die opgeschoten jeugd of dronkenlappen hadden laten liggen. Dan konden we die inleveren en weer wat te eten kopen.
Toch heeft mijn moeder altijd haar stinkende best gedaan en ben ik geen enkele dag in mijn leven met een knagend buikje naar bed gegaan. Later kreeg mijn moeder vaak groente uit de volkstuintjes bij ons in de buurt en doordat ze bijna alle kleren zelf maakte, konden we het redelijk goed redden. Ik mag echt niet klagen over mijn jeugd, maar voelde me wel altijd de buitenstaander van de groep.
Mooie nieuwe kleren of een nieuwe fiets zat er niet in en al waren de kleren die mijn moeder maakte werkelijk een knap staaltje werk, ik viel altijd op. Zo heb ik een schoolfoto met mijn moeder haar grote trots. Een zelfgebreid vest van zelfgesponnen schapenwol! Dat ding prikte aan alle kanten en was werkelijk onooglijk om te zien. Lang haar was bij mijn moeder uit de boze dus sta ik daar met een kort jongenskoppie in de camera te kijken, ik kon zo het broertje van Ciske de rat zijn.
Gelukkig leef ik nu en niet meer toen. Maar juist omdat ik weet wat het is om met weinig op te groeien, doen berichten over armoede me erg veel pijn. De voedselbanken draaien letterlijk overuren om ervoor te zorgen dat mensen wat te eten hebben en de schuldsanering cijfers stijgen letterlijk de pan uit. Het is zelfs zo erg dat de regering deze cijfers niet eens goed op orde heeft, maar de schatting is dat 1 op de 5 Nederlandse huishoudens hun rekeningen niet kunnen betalen en elke maand een beetje verder zakken in een neerwaartse spiraal die je leven alles behalve leuk maakt!
Laten we al onze vooroordelen, welke bij velen van jullie die het “gewoon goed” hebben vast meteen naar boven komen, even aan de kant schuiven en kijk eens met me mee.
Stel je voor… je werkt als man en vrouw samen in hetzelfde bedrijf. Dit doe je al jaar en dag en alles gaat goed. Je hebt een prachtige bungalow, je hebt een tweede autootje, elk jaar ga je 2 keer op vakantie, je plant de nodige weekend tripjes en als je zin hebt om uit eten te gaan, dan doe je dat, gewoon omdat het kan!
Dat klinkt als een perfect leven he?
Maar dan…. Slaat de crisis toe en het bedrijf waar jullie werken moet reorganiseren. Daar waar je verwachtte dat je wel zou mogen blijven met je jarenlange ervaring, ben je ineens te duur en word je als ruime 50+ er zonder pardon, samen met je vrouw aan de kant geschoven. Geld is ineens belangrijker dan ervaring, zo blijkt. Je bent positief en gaat ervan uit dat je met jouw ervaring zo weer een andere baan hebt, maar dan komt er toch leeftijdsdiscriminatie om de hoek kijken en komen jullie beiden niet meer aan werk. Er word al een auto verkocht, vakanties worden niet meer geboekt en er word zo zuinig mogelijk geleefd. Het pijnlijke moment van het einde van je WW uitkering is letterlijk de hel op aarde, want je beland in de bijstand. En wat krijg je dan te horen? Je krijgt bijstand, maar omdat je een eigen huis hebt, krijg je het in de vorm van een lening. Zodra je je huis verkoopt, betaal je alles terug!
Daar sta je dan… waar je eens alles zo goed voor elkaar had, valt je leven letterlijk als een kaartenhuis in elkaar. Hier kun je weinig op aanmerken is het niet, maar deze mensen, die ik zelf ken, leven inmiddels echt in armoede en zijn blij met de voedselbank.
Een ander voorbeeld.
Je bent jong. Eigenlijk zijn er te veel nare dingen gebeurd in je leven waardoor je eigenlijk nooit een echt thuis hebt gehad. Door het ontbreken van dit thuis heb je verkeerde keuzes gemaakt. Je wist dat het “foute mensen” waren waar je mee omging, maar zij accepteerden je tenminste wie je was.
Met de nodige hulp van de gemeente heb je een klein flatje gekregen en probeer je je leven op te pakken. Met de schuldsanering probeer je al je zaken zo goed mogelijk te regelen. Je hebt ongeveer 35 euro per week om van te leven en daar moet je het mee doen. Die persoon zijn of haar eigen schuld? Misschien indirect wel, maar als deze persoon een betere jeugd en betere begeleiding had gehad was het misschien niet zo ver gekomen…
Ik hoop dat bovenstaande voorbeelden je een beetje milder stemmen, want het is altijd makkelijk om maar keihard te reageren als je het zelf niet mee hoeft te maken.
Mensen, de cijfers liegen er niet om!
Er is te veel stille armoede in Nederland en het huidige kabinet maakt dit alleen maar erger! Wij als burgers doen er niet zo toe voor het kabinet, het geld gaat allemaal naar de rijken. Rijken voelen het niet dat de zorgpremie omhoog gaat. Rijken lachen om de BTW verhoging van 6 naar 9% en rijken zal het een zorg wezen of het eigen risico nu wel of niet gehandhaafd blijft. Dit zijn allemaal maatregelen die de gewone burger keihard treffen.
Organisaties als Splinter, de voedselbank, Stichting leergeld, de melkkan en ga zo maar door zetten zich in om ervoor te zorgen dat er niet alleen aandacht aan gegeven wordt, maar ook dat er daadwerkelijk hulp komt op de plekken waar deze het hardst nodig is.
We gaan een vreselijke periode tegemoet… sinterklaas en kerst. Daar waar winkelstraten en de media werkelijk ontploffen van de zoetsappige geluk idealiserende romantiek is het in de echte wereld een hard gelach en zullen er voor vele kinderen geen cadeautjes in hun schoen of onder de boom liggen. Denk daar eens even aan als je vanavond lekker op de bank zit, met de tv aan, Netflix op, kaarsjes aan en een borrel met hapjes erbij voor je neus.
Voor vele gezinnen is dit werkelijk gewoonweg niet weggelegd, niet alleen met kerst of sinterklaas niet, maar gewoon het hele jaar niet!
En nu hoorde ik van een stichting die meteen mijn hart brak.
Het gaat om http://www.stichtingbabyspullen.nl/
Deze stichting plaatst containers door het hele land en vraagt mensen om daar babyspulletjes in te doen. Dus als je babykleertjes hebt die te klein zijn, of andere babyspulletjes die je niet meer gebruikt, maar nog wel heel zijn, kun je die daar instoppen. Ook luiers en ander materiaal zijn meer dan welkom en ze zijn op zoek naar plaatsen in Zeeland om hun containers te mogen zetten.
Van alles wat binnenkomt, maken ze dan standaard pakketten die ze uitdelen aan (jonge) kansarme moeders om toch ook een goede start te hebben voor hun kindje.
En toen dacht ik…
Als we nou eens voor elkaar kunnen krijgen dat de gemeente Terneuzen, Hulst en Sluis hieraan mee willen werken en er in het gemeentehuis zo’n container zou mogen staan, dan zou ik erg trots zijn op ons mooie stukje land. Dan kan iedereen spulletjes waar ie niets meer mee doet daarin stoppen, met de wetenschap dat je een ander persoon daarmee letterlijk helpt!
Met de komende decembermaand in ons achterhoofd, vind ik dat een wel heel mooie gedachte!
Stel dat je nu toch bent gaan nadenken over wat ik hier schreef, maar niet meer in de kleine kindjes zit, bedenk je dan eens het volgende.
Gemiddeld geven we aan Sinterklaas per kind €75.- uit voor schoen cadeautjes en pakjes avond.
Ga ervan uit dat je 2 kinderen hebt, dan is dit gemiddeld een budget van €150,-
Negen van de tien keer weet je niet eens wat nu weer eens te kopen, gewoonweg omdat je kinderen alles al hebben! Als je nu de moeite zou doen om van dit budget 10% aan een goed doel te geven zou dat in dit voorbeeld €15,- zijn.
€15,- waarmee een goed doel de decembermaand voor minder bedeelden een beetje leuker kan maken. En die €15,- minder merken jouw kinderen echt niet. Je zou het zelfs ook bespreekbaar kunnen maken, want kinderen mogen best weten hoe goed ze het hebben en dat er kindjes zijn die veel minder hebben.
Vorig jaar is er voor €1,2 miljard euro besteld in de decembermaand bij online winkels, dan heben we nog niet eens de uitgaven in de gewone winkels mee gerekent. Als hiervan 10% naar goede doelen zou gaan, denk ik dat we heel veel gezinnen blij zouden kunnen maken!
Denk er eens over na….
Voor de gemeenten Terneuzen, Hulst en Sluis vraag ik:
Denk eens na over het plaatsen van een container in uw gemeentehuis om de start van een fragiel klein wezentje iets voorspoediger te laten verlopen.
En aan u vraag ik:
Denk er eens over na als u iemand ziet die letterlijk gebukt gaat onder het leven. Probeer je eens in te denken hoe jij je zou voelen als het jouw leven was…
Als je de wereld wil verbeteren, begin dan bij jezelf!
http://www.stichtingbabyspullen.nl/
geschreven door Brigitte.
Reactie plaatsen
Reacties