Zeeuws meisje haalt handtekeningen op…

Ik had met gemak alleen de petitie kunnen starten en af en toe wat roepen op mijn pagina, maar wie A zegt moet ook B zeggen en dus deed ik dat. In Breskens op de visserijfeesten hebben we met een team enthousiaste vrijwilligers handtekeningen opgehaald.

Door alle media aandacht is er toen een sneeuwbal effect ontstaan en daar ben ik erg content mee. In nauw samenwerkingsverband met Peter Verploeg, trekpaard voor de actiecommissie Behoud onderhoud Zeeuws Vlaanderen, hebben we al vele plannen bedacht én uitgevoerd. De schriftelijke versie van de petitie kwam te liggen bij vele bedrijven, gemeentebalies, ziekenhuizen, sportclubs enz.

En ook de Taskforce is blij met het feit dat we burgeraandacht vragen voor het knijpende probleem. Aangezien alleen een handtekening niet voldoende informatie gaf is er een enquête rondgestuurd waarin ouders hun mening over toekomstig onderwijs kunnen geven en die is door jullie massaal ingevuld, waarvoor mijn hartelijke dank.

Toch willen we koste wat het kost aan die 40.000 handtekeningen komen en gisteren gingen we dan ook met een groepje vrijwilligers naar de Kermis in Terneuzen. Het weer was absoluut op onze hand, want met het zonnetje erbij werd het bijzonder druk en er heerste een meer dan gezellige sfeer in de stad. Er waren ook straatacts, zoals levende standbeelden, een reus op zijn step, een kapitein in zijn bijzondere bootje en nog veel meer. In combinatie met de braderie werd het letterlijk een gezellige middag waar wij onderdeel van waren.

Aangekleed in het inmiddels bekende “onderwijs moet blijven” T-shirt en met klembord trokken we ten strijde. We hadden ons opgesteld aan het einde van de Stenen Beer ter hoogte van Het gerecht midden in de zon. De statafel waaraan de posters hingen maakte duidelijk waar we voor kwamen.

Jos en Amber spraken de eersten aan ter hoogte van de Hema en Rilana stond voor de Jamin. Als je dan nog niet aangesproken was, kwam je terecht bij Ingrid, Maranka of mijzelf. Ja, onze fuik was goed opgesteld al zeg ik het zelf!

Mensen met de mededeling “ik heb bij je collega al getekend” ontvingen een hartelijk dank je wel. En mensen die inmiddels voor de vijfde keer werden aangesproken durfden vaak geen “nee” meer te zeggen en tekenden toch! Ideaal. Ik heb dan ook gekscherend geroepen dat we, als we later groot zijn, bij de politie willen en dat we nu alvast “Fuikvangen” aan het oefenen zijn.

Maar, als je zo’n dagje aan het verzamelen bent, merk je eigenlijk pas hoe de mens in elkaar steekt en ik zal je uitleggen wat mijn bevindingen zijn.

Ten eerste….

Een man is veel galanter ten opzichte van een vrouw!

Regelmatig gebeurde het dat ik op een koppel afliep en netjes “mag ik u wat vragen?” zei terwijl ik in aantocht was. Netjes opgevoed als ik ben, maakte ik dan oogcontact met de dame in kwestie. Op de momenten dat de dame stellig nee schudde, wendde ik mij tot de man en vroeg ik “mag ik u dan wat vragen?”. De dame liep in veel gevallen gewoon door terwijl de man stopte en ik zijn aandacht te pakken had. Als ik dan mijn riedeltje deed over het behoud van onderwijs in Zeeuws Vlaanderen en of hij eventjes wilde tekenen, deed hij dit 9 van de 10 keer! En dan kwam het… de ongeïnteresseerde dame was ineens erg begaan met het onderwijs en wilde zeker wel tekenen!  Ja, het viel me werkelijk veelvuldig op dat mannen een vrouw wel de mogelijkheid geven om haar vraag te stellen en een vrouw niet. Halverwege de middag heb ik dan ook maar mijn tactiek aangepast en ben in veel gevallen gewoon op mannen afgestapt wat me geen windeieren heeft gegeven, grijns!

Ten tweede…

Ik heb werkelijk gezien dat mensen op weg naar de stad een ander humeur hebben als wanneer het tijd word om weer richting huis te gaan. En waar het aan ligt? Ik heb uiteraard een paar ideeën.

Als we aan het begin van de middag richting de stad gaan, hebben we er zin in! Het zonnetje schijnt, de portemonnee is vol en we hebben weekend! Een beter vooruitzicht kun je als hardwerkende loonslaaf niet hebben volgens mij. Maar binnen een paar uur veranderd je hele wereld! Je portemonnee gaat harder leeg als je gehoopt had, je moet winkel in winkel uit en nog vind je niet waar je naar op zoek was. Kindlief wil in iedere attractie en als goede ouder wil je je kind geen “nee, nu niet” verkopen. Bovendien begint de temperatuur af te koelen. Allemaal factoren die je gevoel van gelukzaligheid als sneeuw voor de zon doen verdwijnen. Als er dan ook nog zo’n groep witte T-shirts staat die zo nodig een handtekening willen word je dat simpelweg te veel!

Ja, tegen 16.15 uur begonnen mensen van verre al Nee! Te roepen, terwijl we ze alleen nog maar aankeken! Het werd ons dan ook duidelijk dat onze missie er voor vandaag op zat en dat het tijd werd om óf het terras of je thuis terug op te zoeken.

Gelukkig waren 1159 mensen het gisteren met ons eens. Het kan en mag niet gebeuren dat het onderwijs in Zeeuws Vlaanderen, en dan in eerste instantie Oostburg, zomaar verdwijnt.

Een enkeling zei doodleuk geen interesse te hebben, terwijl de kleine kinderen rond de benen hingen en ik wist dat de persoon in Terneuzen woont. Ik moet dan mijn lippen op elkaar schroeven om niet uit te wijden in een oeverloze discussie over het feit hoe dom iemand kan zijn om zo te redeneren. Want mensen, laten we eerlijk zijn. Al schijnt de zon, al is het gezellig op straat en al lijkt het alsof er niet veel aan de hand is, het is echt 1 voor 12 wat betreft het onderwijs en er zal drastisch iets moeten veranderen. Als dit niet gebeurd, vertrekt al het leven uit Zeeuws Vlaanderen en vluchten de jongeren nog massaler uit de regio dan ze al doen! Dan houden we misschien een bejaardensoos over in plaats van een gezellige kermis.

Het is nog steeds niet te laat. Er kan nog steeds ondertekend worden via  https://petities.nl/petitions/voortgezet-onderwijs-moet-blijven-in-zeeuws-vlaanderen?locale=nl

Beste Meneer Rutte,

U, als baas van Nederland, bent zelf helaas niet in het rijke bezit van kinderen. Ik persoonlijk vind dat een groot gemis in uw leven, aangezien kinderen de spiegel van de ouders zijn. Hierdoor zou u reflectie ontvangen over hetgeen u zegt en doet.

Als rasecht Zeeuws meisje heb ik ooit de mogelijkheid gehad om kinderen in mijn leven te mogen begroeten en daar ben ik erg blij mee. Maar meneer Rutte, zoals het er nu uit ziet moet mijn Kareltje strakjes op een elektrische fiets vanuit Groede naar Terneuzen, simpelweg omdat uw groepje, wat er erg warmpjes bij zit in het beloofde Den Haag, vind dat dat maar moet kunnen.

Meneer Rutte, er bestaat een programma, steenrijk of straatarm. Twee gezinnen ruilen dan voor 1 weekje van gezin. Zullen wij samen ook een tv programma starten? We noemen het dan Zeeuws meisje of de premier. Dan ga ik een weekje met uw dienstauto naar Den Haag of Brussel en mag u een weekje mijn Kareltje van Groede naar Terneuzen brengen op de elektrische fiets. Helaas moet Kareltje wel gebracht worden, want hij is nog maar 11 jaar en is helaas niet zo topografisch onderlegt dat ie die hele reis in zijn eentje kan. Het voordeel is dat je verder niet hoeft te werken, want vanwege de dagtaak aan Kareltje heb ik mijn baan moeten opzeggen. Nog een voordeel is meneer Rutte, u hoeft niet meer naar de sportschool, de 6 uur die ik per dag fiets zorgt voor een intensieve workout. Ik hoor graag van u of u net zo enthousiast bent over mijn voorstel als ikzelf. Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat we een superkijkcijferkanon zullen maken en daar doen we het voor toch?

Was geschreven, dat ene Zeeuwse meisje.