Als je als rasecht Zeeuws meisje al enige tijd het idee hebt dat je veel te veel in je hoofd zit, maar niet weet hoe je daar uit moet komen, komt een cursus “landen in je lijf” als een geschenk uit de hemel en dat was het zeker!
Zoals iedereen worstel ik wel eens (de ene keer wat meer dan de andere keer) met vragen als “wie ben ik nou? Wat doe ik nou? Hoe wil ik het nou? En vooral… hoe doe ik dat dan?”
Vragen als deze maken dat mijn bolletje bij tijd en wijle overloopt van gepieker, waar ikzelf letterlijk doodmoe van word, maar ja… hoe dan???
Omdat ik er van overtuigd ben dat toeval niet bestaat, kwam er een artikel voorbij over “landen in je lijf”. Aangezien ik een dergelijk artikel nog nooit eerder gezien had, ging ik er voor mezelf van uit dat er eerder nooit een juist moment voor was en nu dus wel. Op deze manier was mijn cirkeltje rond en dus besloot ik te gaan.
Maar… zo simpel als ik dat nu “even” opschrijf, was het zeker niet, want een enorme strijd in mijn hoofd met mezelf barstte meteen los! Het is in Papendrecht, hoe denk je daar alleen te komen? En als je daar dan al bent, bedenk je je dan wel dat je daar dus ALLEEN bent? En als je daar een hele dag allerlei energievretende informatie hebt gekregen, hoe kom je dan weer thuis? Ja mijn hoofd liet me niet meer met rust, maar ik besloot me voor deze ene keer niet te storen aan alle negatieve gedachten die ik onbewust op mezelf afstuurde en dat is de beste keuze sinds lange tijd geweest!
Om het voor mezelf makkelijker te maken, besloot ik na de cursus niet meer terug naar huis te rijden, maar in Nieuwerkerk aan den IJssel te overnachten, wat 1 probleem al meteen elimineerde.
(daarmee ontstonden er ook weer andere, maar daarmee zal ik jullie niet opzadelen, grijns.)
Een dag van te voren nog contact gehad met de coach, een superaardige man, die me garandeerde dat het ook voor mij, slechtlopend en met weinig energie een informatieve dag zou worden en niets was minder waar!
Ja, morgen is het zover… ga ik letterlijk alleen op avontuur, althans zo voelt het! Ik ben geen einzelgänger, ik doe het liefste altijd alles met iemand die ik ken, maar nu ging ik dus echt in mijn upje. Ik kon er niet van slapen! De klok tikte vrolijk verder, de uren slipten als zacht zand door mijn vingers en de schapen hadden de hoop opgegeven toen ik ergens bij het 1.365.876e schaapje was aangekomen. Ze vonden het veel te warm om steeds over dat hekje te springen en gaven er de spreekwoordelijke brui aan.
Tenslotte viel ik in een korte, onrustige slaap en veel te vroeg, ergens rond 05.45 uur, liep mijn wekker af. Snel douchen, alles klaarzetten, ontbijt mee in de auto, zorgen dat ik niks vergeten ben en om 07.10 uur reed ik de straat uit, op weg naar het avontuur.
Aangezien ik via google maps de afstand had berekend op een tijdstip dat het veel drukker is op de weg dan op een vroege zaterdagmorgen, kwam ik uiteraard veel te vroeg aan en als eerste. Toch vonden Danny en zijn assistent Louis dat helemaal niet erg, werd ik enthousiast welkom geheten en verblijd met een kopje thee. Het was stiekem wel fijn de eerste te zijn, want dan was ik er maar vast, als binnen te moeten stappen in een centrum waar iedereen al aanwezig is. Ja, dit Zeeuwse meisje lijkt voor sommigen onder jullie misschien wel stoer, maar onder dat uiterlijk gaat er een klein onzeker vogeltje schuil, wat vandaag meer aanwezig was dan ooit tevoren.
Maar toen gebeurde letterlijk het wonder!
Stuk voor stuk druppelden de mensen binnen die zich ook hadden opgegeven voor deze dag en letterlijk binnen tien minuten heerste er een sfeer die ik helaas al lang niet meer gevoeld had ergens, behalve thuis!
Iedereen kwam daar, net als ik, met een speciale reden heen. En de energie die we allemaal meenamen vloeide als water in elkaar over en vermengde zich feilloos en zonder oordeel in 1 prachtige harmonische sfeer tot een veilige haven waar ik mezelf echt prettig voelde!
Nog voordat de groep überhaupt maar gestart was, zaten we met elkaar te kletsen alsof het een reünie van vrienden was en deelden we dingen met elkaar die velen niet eens met een partner of goede vriend(in) zou delen! Hoe bijzonder is dat?
Het werd een leerzame dag! Een dag die me meer dan duidelijk maakt dat mijn hoofd amper 15% van mijn hele lichaam bevat, maar dat ik er toch de meeste tijd in doorbreng. Dat het veel fijner aanvoelt als je letterlijk een verdieping (of twee) zakt, waardoor je in je lichaam beland. Een plek waar meer ruimte is voor ontspanning, begrip en zelfherstel.
Met oefeningen uiteenlopend van bloedserieus tot hilarisch grappig werden we letterlijk geleerd om te landen en de passie en het geduld waarmee Danny voor de groep stond was werkelijk fantastisch! Louis als sterke rechterhand, die heel wat hulp geboden heeft hier en daar, en waardoor eerlijke, oprechte energie nog meer ging stromen en we op een niveau van verbintenis belandden die ik nog nooit eerder had meegemaakt.
Tijdens de lunch was iedereen met elkaar in gesprek, en het mooiste van al… er was geen enkele gsm aan tafel te vinden! Iedereen had oprechte, volledige aandacht voor de verhalen van een ander. Hoe mooi is dat!
In het tweede gedeelte van de cursus ging het verbinden, zowel met jezelf als met de groep nog een stapje verder en naarmate het einde van de dag in zicht kwam, voelde ik me verdrietig worden. Ik wilde geen afscheid nemen val al deze vrienden. Van deze 9 mensen en 2 coaches die ik 12 uur eerder nog nooit van mijn leven had gezien, maar waarmee ik een energetische verbintenis had gecreëerd die ik hiervoor alleen maar uit verhalen kende en altijd zwaar overdreven vond.
We hebben besloten om een wattsapp groep aan te maken, contact te onderhouden en zelfs te kijken of we allemaal samen een tweede dag of zelfs weekend kunnen plannen waarin we dieper ingaan op een prachtige materie, die ergens het midden houdt tussen Hollandse nuchterheid, spiritueel inzicht, Tao, TCM en intuïtief handelen.
Ik voelde me letterlijk verlicht toen ik naar buiten stapte en het meest bizarre van al…
Al had ik de hele dag geen seconde gerust, liep mijn hoofd over van alle informatie die ik te horen had gekregen en was ik echt helemaal versleten,toch liep ik bijna recht en met niet bijzonder veel pijn fier de deur uit! De beslissing om één dag een cursus te volgen veranderde letterlijk mijn leven!
Wil jij ook eindelijk eens uit je hoofd komen? Meer energie? Inzicht in hoe je nu eigenlijk bezig bent en waar je kunt bijsturen? Kijk dan eens op de site van “landen in je lijf”…
Het heeft gisteren in één dag tien mensen veranderd, en je beslist zelf of het tijd is voor jou om dat ook te ervaren.
Toen ik vandaag, moe maar zeer voldaan thuiskwam, bleek dat ik niet de enige ben die geland is gister… al was het bij mij een zachte landing.
Aan de hand van de vele veren die verspreid lagen over de hal, kan ik dat helaas niet zeggen van het vogeltje dat daar met zijn pootjes omhoog lag. Geland was ie zeker…. Met een kattebeest ernaast die me aankeek met een blik van “ik kwam binnen en het lag hier zomaar, ik snap er net zo weinig van als jij”. De veer die nog in zijn bekje was blijven steken, vertelde een heel ander verhaal…
Hoe zielig ik het ook vond… ik zat nog steeds niet in mijn hoofd, aaide hem over de kop en liep naar binnen… als dat geen landen in je lijf is weet ik het niet meer!
Geschreven door Brigitte.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat heb je dit prachtig beschreven Brigitte, van begin tot eind helemaal mee eens. Wat een bijzondere dag met zo veel verschillende mensen achtergronden en levens zo verbonden kunnen zijn in een dag.