21 maart is het zover, de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen. We mogen dan weer massaal naar de stembus om te vertellen wie we nou goed genoeg vinden om een aandeel te hebben in het wel en wee van het plekje waar we, als het goed is, zo graag wonen.
Als je er heel graag woont, wil je misschien niet dat er veel veranderd, maar als er dingen zijn waar je tegen aan loopt is dit dé dag om te proberen hier verandering in te brengen. Voor de desbetreffende partijen hét moment om nu eens alles uit die beruchte (poppen)kast te trekken en te beloven dat je boerendorpje een koningsstad zal worden.
Ja, de kandidaten gaan in mijn ogen erg ver om een stem in hun zak te krijgen. Beloftes waarvan ik me afvraag waarom die nu pas geuit worden en waarom je daar nooit eerder iets aan gedaan hebt. (of misschien niet kon, dat kan natuurlijk ook)
Als je mij inmiddels een beetje kent, dan weet je dat ik openbaar vervoer (zeker voor schoolgaande kinderen) ver onder het peil van de landelijke norm vind en dat daar wel eens wat aan gedaan mag worden. In diezelfde ademteug komt dan het voortgezet onderwijs. Al zijn de komende 4 jaar “verzekerd”, toch blijft het voortgezet onderwijs een onderdeel van ons mooie stukje land wat in mijn ogen op drijfzand staat en dat moet niet kunnen in een welvarend land als Nederland als je het mij vraagt.
En uiteraard de tunnel…. Een doorn in mijn oog. Die zou gewoon per direct vrij gegeven moeten worden zodat we net als de vogels gratis van noord naar zuid kunnen vliegen. (al is max 100 km/uur beter, want anders betaal je je tunnel weer duur aan de staat in de vorm van een bekeuring)
Ja, genoeg dingen om over na te denken. Genoeg te wensen over en genoeg mensen waar je een rood bolletje bij kunt zetten in dat beruchte stemhokje. En als dan die beruchte dag is aangekomen, blijf ik letterlijk een zwevende kiezer tot het moment dat ik een soort “vakantieman-gezellig-he” spelletje doe in dat stemhokje. Ik doe mijn ogen dicht, ga rondjes draaien met mijn vinger, laat hem neerkomen en voila…. Het lot bepaalde dat ik op die persoon zou stemmen. Zwevend kiezen is best interessant, zo heb ik al eens op de 50+ partij gestemd en ook eens op een partij waar ik werkelijk nog nooit van gehoord had. Maar toen ik op DENK terecht kwam, heb ik het lot maar even getart en nog eens zwevend gekozen, want dat ging me toch net iets te ver.
Deze keer is het anders, deze keer weet ik exact op wie ik ga stemmen en ik schreeuw het bij deze dan ook hard van de daken. Ik stem op Jos van Ginniken van het CDA en ik zal jullie ook vertellen waarom, want dit is niet zomaar uit de lucht komen vallen.
Toen ik begon in mijn strijd tegen het dreigende verdwijnen van het voortgezet onderwijs in Zeeuws Vlaanderen, werd ik benaderd door meerdere personen uit de politiek, maar er was er eentje die daar met kop en schouders bovenuit stak en dat was Jos van Ginniken. Hij benaderde me met een messenger berichtje. Vertelde me het geweldig te vinden waar ik mee gestart was en vroeg me of hij eens langs mocht komen voor een praatje. We maakten een afspraak en een aantal dagen later maakte ik me op voor een huisbezoek met een politicus, iets wat je als rasecht Zeeuws meisje niet dagelijks meemaakt.
Jos stapte binnen en we hadden werkelijk meteen een klik. Een leuke jongeman van begin de 20 die politiek studeert en daarnaast raadslid is van het CDA in Terneuzen.
De passie die uit zijn ogen spoot als hij vertelde over zijn strijd tegen armoede en kinderhulp waren ronduit aanstekelijk. Ook mindervaliden en gehandicapten draagt hij een warm hart toe en hij vertelde liefdevol over zijn Amber, een prachtvrouw die helaas afhankelijk is van een rolstoel, maar daarom niet minder van het leven geniet en samen maken ze van zoveel mogelijk dagen een feestje.
Toen ik begon over mijn petitie en wat ik allemaal wilde doen om het onderwijs te redden van een eventuele ondergang, was hij meteen enthousiast en heeft al zijn beloftes waargemaakt. Hij is een hele dag mee geweest naar Breskens om daar mee te helpen handtekeningen te verzamelen, uiteraard samen met Amber, die ook handtekeningen ophaalde.
Toen we op de kermis in Terneuzen wederom handtekeningen gingen verzamelen was dit magische duo wederom van de partij. Hij heeft klemborden voor ons gekocht en T-shirts, samen met de benodigdheden om een opvallend T-shirt te kunnen maken. Kortom… Jos beloofde wat en kwam het tot het laatste woord na.
En dat is volgens mij nou precies wat we nodig hebben in Terneuzen. Een jonge frisse wervelwind die de vergrijzing wat doet opschudden. Een jongen die met zijn neus exact de juiste kant op staat en die ook nog vecht voor waar hij voor staat.
Een prachtig mens in elke zin van het woord en zo iemand verdiend mijn stem en hopelijk ook de uwe! Nee, Jos weet helemaal niets af van het feit dat ik dit nu schrijf en zal vast van zijn stoel af vallen van verbazing. Maar Jos, mijn stem heb je…. Je bent een prachtig persoon en je word later als je écht groot bent een persoon die veel zal betekenen, niet alleen in Terneuzen, maar in heel Nederland, daar ben ik van overtuigd!
Bedankt voor al je onvoorwaardelijke steun, ik voel me vereerd je persoonlijk te mogen kennen.
Veel succes 21 maart!!
Geschreven door Brigitte.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi verhaal hoor. Ik weet nog niet wat ik ga stemmen, maar als ik dit verhaal lees.... Heb echter nog nooit op een partij gestemd met een C van Christelijk. Kerk en politiek gaan volgens mij niet samen. Onderwijs en openbaar vervoer moeten zeker worden verbeterd, maar de tunnel tolvrij maken? Dat wil ik graag, met zoveel andere Zeeuws-Vlamingen, maar zie dat niet gebeuren. Net het artikel gelezen van Cora van Nieuwenhuijzen, en die vind dat wij, Zeeuws-Vamingen, blij moeten zijn met de tunnel.